سازهای کوبه ای یا ضربی دسته ای از سازهای موسیقی هستند که عامل تولید صدا در آنها ارتعاش در اثر ضربه ، تکان ، کشش و لمس با دست یا چکشهای مختلف است.
دسته ای از کوبه ای ها مانند طبل که با ارتعاش پوست ، تولید صوت می کنند ساز پوستی شناخته شده و بعضی دیگر از کوبه ای ها مانند ساز مثلث که یکپارچه ساخته شده اند و با ارتعاش تمام بدنه ساز تولید صوت می کنند ، ساز خودصدا نامگذاری می شوند.
انواع مختلف ساز کوبه ای دارای ویژگی ها و تکنیکهای اجرایی منحصر به فردی بوده و از نظر سازشناسی دارای پراکندگی و اشتراکات فراوانی در سبک های مختلف موسیقی هستند.
سازهای کوبه ای به دو گروه اصلی کوبه ای بدون کوک و کوبه ای دارای کوک تقسیم می شوند که هر یک جایگاه و کارکردی متفاوت در اصول ارکستراسیون دارند.
سازهای کوبه ای بدون کوک مانند انواع طبل ، با ایجاد اصوات ناهماهنگ و بدون نت برای اجرا یا تکمیل ریتم بر اساس قوانین ریتم شناسی استفاده می شوند.
سازهای کوبه ای دارای کوک مانند هنگ درام با قابلیت ایجاد نت یا اصوات هماهنگ برای اجرای ملودی یا تکمیل زنجیره هارمونی بکارگیری می شوند.