ارکستراسیون یا سازبندی دانش انتخاب ، ترکیب و چیدمان سازها بر اساس نیازهای قطعه از نظر فنی و احساسی و همچنین طراحی روابط میان آنهاست.
بیان احساسات موجود در قطعه و استفاده از حداکثر ظرفیت فنی آن در سبکهای مختلف موسیقی ، در کنار انتخاب دقیق سازها با تکیه بر دانش سازشناسی نیازمند طراحی ، توضیع و ترسیم درست نقشها بر اساس اصول ارکستراسیون خواهد بود.
تنظیم کننده با توجه به سبک کلی مورد نظر خویش اعم از پاپ ، کلاسیک ، الکترونیک ، بومی و یا تلفیقی دایره وسیعی از سازها با شخصیت های مختلف برای بکارگیری در اختیار خواهد داشت.
طراحی و ترسیم روابط میان سازها یا تفکیک و تجمیع نقش های فاعل و مفعول سازها جزو پیچیده ترین و در عین حال جذاب ترین بخش های تنظیم موسیقی است.
وجود حتی یک ساز یا نقش مازاد و بی اثر درست مانند احساس کمبود یک ساز یا نقش در موسیقی ضعف ارکستراسیون محسوب می شود.
خلق و نگارش یا آهنگسازی و تنظیم یک قطعه موسیقی بدون دانش ارکستراسیون اگرچه غیر ممکن نیست اما منجر به هدر رفت پتانسیل هنری قطعه ، آهنگساز ، تنظیم کننده و نوازندگان در اثر بکارگیری نابجا یا ترکیب نامفهوم سازها خواهد شد.